Tradycyjna medycyna chińska to jeden z najstarszych systemów medycznych. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą sprzed około 4 tys. lat, z czasów, kiedy powszechnie korzystano z ziół leczniczych lub leczono się u szamana. Źródła podają, że praktyką medyczną w tamtych czasach zajmowali się głównie lekarze plemienni, którzy używali ziołolecznictwa. 500 lat później zaczęła rozwijać się akupunktura. Starożytne metody leczenia zmieniały się aż po dziś dzień, dostosowując się do zmian, które zachodziły w człowieku i jego otoczeniu.
Medycyna chińska jest oparta na taoistycznej koncepcji, że człowiek jest integralną częścią natury. W taoistycznym zrozumieniu wszechświata, wszystkie zjawiska odnoszą się do siebie nawzajem i wzajemnie na siebie wpływają. Nie ma niczego, co istniałoby samo z siebie. Wszystko wydarza się współzależnie od siebie. Człowiek to mikrokosmos. Jeśli dostosuje się do natury, czeka go życie w harmonii i zdrowiu.
Jedną z głównych idei medycyny chińskiej jest Chi, energia uważana za siłę życiową. Chi jest stale obecne w organizmie i nieustannie płynie w kanałach energetycznych (meridianach). Istnieje 12 meridianów i narządów głównych związanych z kolejnymi ośmioma meridianami specjalnymi. Na meridianach tych znajduje się 361 punktów.
System meridianów kieruje Chi i krew do różnych tkanek. Jest to rodzaj sieci obejmującej cały organizm. W związku z tym, zaburzenie równowagi określonego narządu wpływa na inne obszary ciała. Brak równowagi w przepływie Chi powoduje chorobę. Akupunktura oddziałuje na przepływ Chi poprzez przywrócenie ciału równowagi.
Medycyna chińska leczy bardzo wiele chorób i stanów psychicznych oraz dobrze współgra z medycyną współczesną. Jest najbardziej cenioną medycyną alternatywną.
